bir bebeğin geliş muştusu ve değişen hayatlar

6. haftayı geride bıraktım henüz 2 haftadır ne olup bittiğinden haberdar olmakla birlikte son bir-iki gündür biber çekirdeği kendini hissettiriyor, sabahları dayanılmaz bir bulantı ile uyanıyorum ve bu bulantı midemi tamamen kapatıyor, hiç bir şey yiyemiyorum, yiyemedikçe daha da çok bulanıyorum, sanırım bir iki gün daha öyle devam edersem serum taktırmam gerekecek.

bu sabah da aynı şikayetlerle uyandım paşa bana kahvaltı hazırladı sağolsun, ağzımda çıkan aft yemek yememi daha da güçleştiriyor, dişlerimi açamıyor ağzıma aldığım lokmayı ısıramıyorum. umarım bu sıkıntılar varsayıldığı üzere 12. haftaya kadar sürmez :(

biraz da ilk dönemlerimden yani 2 hafta öncesinden bahsetmek istiyorum, hamile olduğumu nasıl öğrendim, elbetteki evde yapılmış bir test ile. sonuç pozitif çıkınca heyecandan kalbim duracak zannettim. paşaya hemen söylemek istemedim. onu aceleyle işe gönderdikten sonra hemen iki sokak aşağımızdaki hastaneye gittim kan testi yaptırmaya heyecanla... kan örneği alındı ama ertesi gün akşam üzeri belli olacağını söylediler, ne kadar uzum bir zaman dilimi böyle?? ben nasıl dayanırdım o kadar süre... ve nitekim dayanamadım da, o gün ablam geldiği halde annemlere bişey çaktırmamayı başarırken, ertesi sabah paşaya söyledim, çıldırdı tabi :)) gün içinde kaç kere aradı sonucu öğrendin mi diye. ve saat 3'de annemdeyken telefonla hastaneyi arayarak mutlu haberi aldım :))

anneme nasıl söyleyecektım peki... bunun da provasını yapmıştım ve yanımda hediye paketiyle bir çift bebek ayakkabısı getirmiştim. daha önceden hazırlamıştım tabiiki... annem paketi açar açmaz boynuma atladı ve evin diğer üyeleri de... sonra hayaller kurulmaya hazırlık telaşı yapılmaya başlandı. "durun be yahuu daha 9 ay var" dedirtmediler adama :) minik ayakkabılar da evin uygun köşelerine asıldı...

Kayınvalideme de aynı numarayı yaptık onun tepkisi daha inanılmaz oldu şükür ede ede bağırıyordu inanamazsınız "ben de büyükanne olucam!, ben de büyük anne olucam!" diye bir sarılışı vardı bana, görülmeye değerdi...
tabi peşi sıra tavsiyeler, tavsiyeler, sakındırmalar...
benim ve bebeğimiz için çabaladıklarını biliyorum ama aşırı ilgi de insanı sıkmıyor değil, çocuk gibi sütünün balının hatırlatılması insanın her zaman hoşuna gitmiyor...


bazen hayal kurması güzel, bazen ise hala inanamıyorum, içimde bir canlının olduğuna... ne kadar hikmetli ne kadar mucizevi bir şey bu Allahım! ufacık bir noktaya can veriyorsun ve onu en güvenli yerde ilmik ilmik dokuyor mükemmel bir canlı kılıyorsun, bize de onu inanılmaz derecede sevme hissi bahşediyorsun. umarım bu 9 aylık maraton sağlıklı bir şekilde geçer ve dilerim kucağımıza sağlıkla kavuşursun bebeğim!

Rabbim sen yolumuzu kolay eyle, çünkü biliyorum ki bu da hayatımızın bir imtihanı, sen buyurmuyor musun mal ve evlat dünya hayatının süsü, imtihanıdır diye, bu imtihanı hayırla kazanmamızı, senin yolunda hayırlı evlatlar yetiştirmemizi nasip et,
Rabbim kıyamete kadar neslimizi sevdiğin ve razı olduğun kimselerden eyle! AMİN