Geçen akşam annemlerdeyken çilek'i, o çok sevdiği ve sürekli oyunlar oynadığı, küçük teyzesine ait ayıyla gizliden oynarken yakaladık. keşke bir resmini çekebilseydim...

Ayıcık çilek'ten bile iri. ama olabildiğine yumuşak. küçük hanım onunla oyunlar oynamaya bayılıyor. çamaşır sepetine koyup yıkıyor, kapıların arkasına bırakıp bırakıp "ayıcıttt neeeee-deymişşşş aaaa buuuu-daaaymışşş" diye koyduğu yerde buluyor. Yastığa yatırıp yatırıp uyutuyor...

Ama bu seferki başkaydı. nasıl mı??

Çilek tişörtünü aşağıdan yukarıya doğru sıyırmış çenesinin altına kıstırmış. ayıyı da kulağından tutmuş göğsüne bastırmış emziriyordu!!!

Emmeyi bıraktığımız şu günlerde ne kadar manidar geldi bu oyun bana...

"Annecim bak misafirimiz gelicek sen gidip yatar mısın" sorusuna cevap acaba ne zaman "peki annecim" şeklinde verilir bir evlat tarafından??
çilek'in yaşında olmadığı kesss-siiinnn... gündüz uykusu da uyumadığından bütün akşam bacaklarımın arasında mızıldandı durdu.

Buzdolabının kapağını açmayı öğrendi, artık gidip gelip açıp boyunun yettiği yerden domates meyve kuruyemiş falan alıp yiyor hanımefendi...

K: "annecim oyuncaklarını toplar mısın"

Ç: "top-la-mıyoyummmmmmmmmmmmm"

K: "annecim makinenin kapağını kapatır mısın"

Ç: "ta-pat-mıyoyummmmmmmmm"

K: "annecim terlikleri çıkartır mısınn"

Ç: "çı-tayt-mıyooyummmmmmmm"

Sadece lafta değil, hakikaten yapmıyor artık bunları. hem de annesinin kibar kibar ricalarına rağmen... ne oldu benim söz dinler uslu kızıma?? iki yaşına mı yaklaşıyor yoksa?? eyvahh eyvahhh

Yarın çok önemli misafirlerimiz var, çok heyecanlıyız ve mutluyuz, güzel bir gün olmasını diliyoruz.