bir biber çekirdeğinin hayata tutunma hikayesi :))

Bugün 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı
Dışarıda havai fişekler atılıyor
Bayılırım seyretmeye,
Yine burnumu cama dayadım ve gözümü kırpmadan izledim bu görsel şöleni…
-------
Çilek ilk dişini patlattı, hiç beklemiyordum, inanamadım, görünce gözlerim doldu, içim bir tuhaf oldu o kadar etkiledi ki bu durum beni anlatamam, ağlamak istedim. Tamam çıkması için olağan bir zaman dilimi. Ama çilek doğmak, dönme hareketlerini tamamlamak için hiç acele etmediği için daha geç bekliyorduk incimizi, birden bire geliverdi işte. Umarım sorunsuz bir şekilde geçiverir bu dönem, gözümün önüne böyle altta iki küçük incisi ile bana gülümseyen çilek pozları geliyor tavşansı tavşansı :)

Çileğim büyümek için hiç acele etmiyor.
Bu ay aldığı gramaj o kadar düşük ki, doktorumuz ufaktan bir azarladı beni. Kendisi bu persantil eğrilerini fazlaca önemseyenlerden çıktı. Çileğe bir sürü kaşık maması yazdı. Bir koşu gidip aldık tabii. Aman ne pahalı şeylermiş bu biberon mamaları! Allahım emmeyen bebeklerin ailelerine güç kuvvet versin, hiç ilgimiz olmadığından, bilgim de yoktu fiyatlara dair, bir kez daha şükrettik halimize.
Ama çilek mamaları pek sevmedi. bir heves koca mama kasesi hazırladım, iki kaşık (çay kaşığı) yemedi. ziyan oldu mama, sonra biraz daha azalttım yine ziyan oldu, şimdi yarım çay bardağından daha az hazırlıyorum, iki çay kaşığından. onu da kırk kıyamet, bir naz pir naz, oyun kandırmaca arasında yedirmeye çalışıyorum, ama ı ıh,
o kadar tepkili ki ağzına yaklaşan kaşığa… ağzını her açtığında içeri dalan kaşık yüzünden dudaklarını sıkı sıkı kapatarak ağlamayı bile öğrendi çocuğum benim
onun için hazırladığım yoğurtları yemiyor ama geçen gün annemlerde bilmem kaç günlük ekşimiş hazır yoğurdu sürdüm dudaklarına ardından 4-5 kere koca koca yoğurt kümelerini lüp lüp yuttu. Patates, kabak, havuç, fasulye ve mis gibi tavuk suyundan onun için hazırlayıp süzgeçten geçirdiğim çorbaları yemeyip kendimize hazırladığım yeşil mercimek çorbasını, tuzlu salçalı şehriye çorbasını yiyor. Anlamıyorum ben bu çocuğu.
ölçümüz çeyrek çay bardağı. kaşığımız da çay kaşığı. Böyle iğneyle kuyu kazar gibi ilerliyoruz. Bir de tükürmeyi öğrendi küçük hanım, oyun mu sanıyor nedir, ağzına verdiğimi püskürtüyor, henüz profesyonelleşememiş olsa da.

--------
Bana bakışları her geçen gün o kadar bilinçli oluveriyor ki gurulanıyorum. altı ayın külfetlerinin ardından nimetlenmeye başladığımı hissediyorum. sanki bazen laftan anlıyormuş gibi davranıyor, farklı bir evde farklı bir yatakta uyanınca korkudan ağlıyor, o anda konuşarak yanına yaklaştığımda beni gördüğü andaki gülümsemesi herşeye değiyor.
onu yatakta bırakıp bir başka odaya gittiğimde, geri döndüğümde, beni gördüğünde kollarını uzatıyor al beni diye.
Almadan uzaklaşırsam içini çeke çeke ağlıyor, tekrar yanına döndüğümde kollarını tekrar uzatarak gülme ağlama arası kesik kesik bir sesle bana doğru hamle yapıyor, çırpınıyor.
Kucağıma her yatırdığımda o aranması yok mu bütün kalbimin bebeğim için çıldırdığını hissediyorum,
Kucağıma aldığımda boynuma sarılıyor, kafasını omzuma yaslıyor, ya da eliyle bir yandan omzumdan tutunarak etrafını seyrediyor.
Yanına yattığım da, bana doğru dönüp, ellerini koynuma doğru uzatıp, sokuluyor. O zaman defalarca defalarca sıka sıka öpüyorum onu, şap şap sesleri kulaklarımı çınlatıyor, ama o hiç rahatsız olmuyor, sessizce kıpırtısızca duruyor. Sevildiğini anlıyor benim sevgi arsızı çileğim.

---------
çilek, anne ve babasının yatağından düştü :( berbat bir deneyimdi, o kadar sinirlendi ki, neden düştüm diye, içini çeke çeke, sıkına sıkına ağladı uzun zaman, canım bebeğim, o an kendimden nefret ettim ben biçim bir anneyim diye.
---------
Nihayet bir baston pusetimiz oldu, çilekle uzun zaman sonra ilk kez bugün baş başa dışarı çıktık, anakucağı ile birleşen diğer kazulet puseti meğer ne büyük işkence imiş de bu baston meğer ne rahatmış, içerisinde çilek varken kucaklayıp merdivenleri bile çıktım, sokaklarda kaldırımlarda seke seke uça uça gezdik
Şimdilik yakın bölgelerde gezinsem bile,
bekle bizi İstanbul kelebek geliyor çilekle! :)