bir biber çekirdeğinin hayata tutunma hikayesi :))

Hüzünlü bir zaman…

Her daim kendisini örnek aldığım, mezun olduktan sonra sürekli kendimi ona göstermek için gayret sarf ettiğim, bir gün yanına gidip de “işte bakın tıpkı istediğiniz gibi bir hoca oldum” demenin hayaliyle vakit geçirdiğim her hatırladığımda hayırla andığım sevgili üstadım, yolumu kendisi çizmiş insan, sadece onun hareketlerini örnek aldığım değerli hocam geçen çarşamba hakkın rahmetine kavuştu.

Ne mutlu ona ki 40 yıllık hocalık hayatına ne öğrenciler sığdırdı. Hepsi onu sevdi, saydı, hayırla andı. Onu sevmeyen bir tek kişiye rastlamadım bu güne dek. Vefat ettiği anda bile bir sonraki gün fakültenin tatile girişinin kutlamak için öğrencilerini pikniğe götürmenin hazırlığındaymış canım hocam…

Bana öğrettikleriyle gurur duydum hep. Bildiğim ne varsa onun eseri… ben de derslerimde hep onun gibi bir eğitmen olmak için uğraştım, hep onu taklit ettim. Öğrencilerime hep ondan öğrendiklerimi, aynen öğrendiğim şekilde öğrettim ve adını çokça onlara zikrettim. Yeri geldi derste onun yaptığı nükteleri ben de yaptım, öğrencileri, aynı onun bizi güldürdüğü gibi güldürdüm. Aynı onun gibi disiplinli oldum. Gözümün önüne onun sert azarlayan yüzünü, kulaklarıma sesini getirdim, öğrenciye öyle hitap ettim. Hep onu taklit ettim, tıpkı onun gibi fairouzu dinlemeyi, şarkılarını anlamak için uğraşmayı, sözlerini bulmayı sevdim. Her dinlediğimde hocamı anımsadım.

Mekanın cennet olsun hocam, biz öğrencilerin senden bin kere razı olduk, rabbim de senden razı olsun inşaAllah
Amin…