bir biber çekirdeğinin hayata tutunma hikayesi :))

Vaktiyle bir tanıdığım kendisi rejimde olduğundan, eşi için bir çay bardağı pirinçten pilav pişirdiğini söylediğinde tuhafıma gitmişti. halbuki şimdi kendime yarım su bardağından yapacağım. ne tuhaf... (ne ironi dersem uygun düşer mi diye bakındım gugıla. evet uygunmuş böyle kelimelere nerden alışıyor dilimiz türkçedeki caaanım ifadeler dururken?? yazmaktan vazgeçtim o halde. yaşasın öz dilim!! )

Olmasını çok istediğim bir şey var bu aralar. elimi ayağımı bağlayan bir prangadan kurtaracak beni özgürlüğe kavuşturacak bir şey. olması daha muhtemel. ama ne zaman gerçekleşeceği ise bir muamma. bir an önce gerçekleşmesi için sabırsızlanıyorum.

Menfatimize olan şeyleri istemekte ne kadar da aceleciyiz böyle!?

Ya sorumluluklarımızı yerine getirmede!?...

Onlar için hiç bu kadar acele ediyor ve sabırsızlanıyormuyu(z)m acaba?