bir biber çekirdeğinin hayata tutunma hikayesi :))

27. haftamızı da tamamlarken bır de baktım kı post yazmayalı uzunnn bir zaman olmus, araya yenı bır yıl gırmıs, hem hicri hem miladı... ben de böylelikle tüm dünya halklarının, müslümanının, hristiyanının yenı yılını da bır arada kutlamıs olayım :))

neler yaptım bu süre içerisinde bir düşüneyim...

salı günü aylık kontrolumuz vardı, çileğim 886 gram olmuş ki bu rakam haftalık tahmininin üzerinde MaşaAllah. ve şeker yükleme testimiz için uzunnn saatler aç bıraktılar beni :(( önceden olsa bu kadar zorlanmazdım belki, ama hamileliğimin 4. ayından beri bir iştah bir iştah... hayatım boyunca ben yediklerimden bu kadar lezzet bu kadar tat aldığımı bilmem, meğer yemek yemek ne güzel şeymiş!? tabii bunun bir de yüklemesi oldu bize, an itibariyle yaklaşık olarakkkkkk....

...

11 kilo aldım :((((

söylemeye utanıyorum ama bu kilo her geçen hafta artmaya devam ediyor, aslında beni görenler ve öncesinde ne kadar zayıf olduğumu bilenler "anca adama benzedin" der gibi bir ifadeyle, "bu kilo sana çok yakışmış, yüzüne renk gelmiş, iyi olmuşsun iyi... v.s." palavraları sıkıyorlar, ama ben... ben korkuyorum eski halimi özlüyorum, bu kilonun ve iştahın hayatımda kontrol edilemez bir hal almasından korkuyorum... umarım yersiz bir korku olur, kontrolum dısında gelişen şeylerden nefret ederim zira...

hafta sonu ve hafta içi derslerime devam ediyorum, 2 günümü de biraz çalışabileyim diye kütüphanede geçiriyorum, diğer bir gün havuza gidiyorum. evet bugün mesela havuz günümüzdü, kış mevsiminde olmamız, dahası kar havasında olmamız ve gittiğim havuzun henüz bir yaşını doldurması sebebiyle çok bilinmiyor olduğundan, geçen cuma dışarıda lapa lapa kar yağarken 600 metre karelik havuzda tek başıma yüzdüm, yüzdüm, yüzdüm :) "korkmadın mıııı" diye bilirsiniz ama başımda 3 tane de hoca vardı, yazıkkk onlara :) aslında vicdan yaptım bayağı, onları o kadar saat orda tutmaya hakkım yoktu, erken saatte girseydim iki saat sonra onlarda evlerine gidebilirlerdi. çıkışta "kusura bakmayın sizi beklettim" dedim gülümseyerek "önemli değil" dediler ama olsun, bu sebepten bugün daha erken bir saatte gittim hım 4 kişi daha vardı, hiç yoktan iyidir...

eşimin Londra'daki teyzesinin kızı eşiyle birlikte bayramdan beri Türkiye'deler. bizi de ziyaret ettiler birlikte kahvaltı yaptık, çileğime çok cici bir hediye getirmiş, resmini çekip koyacağım inş.

O da 3 aylık hamile, İngiltere'de ilk trimestri tamamlanana kadar muayene yapmıyormuş hastane, ne tuhaf... bu dönemde bebeği bebek saymıyorlarmış, düşer falan diye, sanki çok doğurgan ve nüfus patlaması yaşayan bir milletmişler de düşmesi umurlarında değilmiş gibi...

yarın yaklaşık 4 yıldır devam ettiğimiz alan dersimiz var, master doktora öğrencileri ile doktorasını bitirmiş abilerimiz var, çok faydalı ve güzel geçiyor, hamile olduğumu henüz kimse bilmiyor, daha doğrusu hanımların dışında. yarın abilerden birisi çiğ köfte partisi düzenleyecek :) işin kötüsü ben geç saatlere kadar kalamıyorum diye benim için erken saate almışlar saolsunlar :( peki ben çiğ köfte yiyemediğimi onlara nasıl anlatacağım yaaaa :((( özellikle de tembihlediler, bu hafta sakın ekme dersi diyeeeee pppoffff....