bir biber çekirdeğinin hayata tutunma hikayesi :))

Bayram bitmiş derken buldum kendimi…

Bugünlerde evde hareket ve sessizlik bir arada, paşa uzun tatili fırsat bilerek arkadaşlarıyla şehir dışında. Balığa gittiler. Öne bana teklif etti gidelim diye. Şu soğukta ufacık çilekle deli misin teklif bile etme dedim. Sandım ki o da vazgeçer. Ama geçmedi. Arkadaşlarını da topladı gitti. Kırıldım. Ben neden tatil yapamıyorum gittiğim yerde bebeğim üşür hasta olur diye. Ama onun neden bunları düşünmesi gerekmiyor ve rahatça gidebiliyor ki. Bazen kendimi çileğin bakımı konusunda çok yalnız hissediyorum. Bunun konusu açılıp konuştuğumuzda yardım ediyorum ya diyor. Evet 2-3 ayda bir sıkıntılı hallerimde veryansın ettiğimde bir iki bir şey yapıyor. Yani benim zorumla. Bana da onları hatırlatıyor.

Kardeşlerimizden biri şehir dışından geldi. Bir kardeşimizi de askere gönderiyoruz. Rabbim sağ selamet gidip gelebilmelerini nasip etsin tüm askerlerimizin. Onlar sınır boylarında, tehlikede, soğukta uyumadıkları için biz sıcak yataklarımızda uyuyabiliyoruz.

Çilek üst dişlerini de patlattı. Çok şirin görünüyorlar :) alt dişlere göre daha iri ve araları daha açık :) tabi siz aralara gülücük koyduklarıma bakmayın. Günlerdir uyku nedir bilmiyoruz. Alt dişlerde hiç anlamamıştım. Gündüz yapıyordu yapacağını. Ama bu sefer gece uykularımız delik deşik. 6-7 kez emmeye uyanıyor ve geri uyuyamıyor ayağımda sallıyorum saatlerce. Sallamayı kestiğim anda uyanıyor ağlıyor ağlıyor. O ayaklarımda yatarken uyumaya çalışıyorum. Ben uyuklarken ayağımdan atmayayım diye kenarlarına yastık yığıyorum düşmesin diye. (düşünün görüntüyü) paşaya yer kalmıyor haliyle. Sıkılıp oturma odasına geçiyor gece vakti.

Çilek iyice hareketlendi. Güzelce emeklemeyi beceriyor artık. Daha uzun süre ayakta kalmak istiyor. Daha iyi adımlıyor. Her geçen gün konuşması arttı. Anne gibi bir ses ve özellikle mama sesini tekrarlayıp duruyor. Çığlıklar atarak konuşuyor, bir elini havaya kaldırıp nutuk atıyor, ellerini çırpıyor.

Laptopun başında görmesin beni gelip tuşlara var gücüyle vuruyor. Alamıyorum başından. Çığlık çığlığa ağlıyor.

Anne olmanın tadını daha iyi hissediyorum bana özel muamele yaptığı zaman. Kimselerin kucağına sığamıyor bazen huysuzlandığında. Kollarını bana doğru uzatıp, her kimin kucağındaysa benim kucağıma atıyor kendisini. Kafasını omzuma dayayıp kıpırtısız uzun uzun yatıyor. Kucağımda oturup kolyelerimle oynuyor. Sesleniyorum usul usul. Minik mink dürtüyorum. İlgilendiği şeyden gözünü elini ayırmadan sanki duymuyormuş gibi yapıp sırıtıyor. Yüzümü dudağımı yalıor da yalıyor. Acaip sevişir olduk kuzumla :)

Bu ayki kontrolüne gitmedik. Bundan sonra da götürmek istemiyorum aşılar haricinde. Kan testi yapılmadı onun için uğrayabiliriz bir.