bir biber çekirdeğinin hayata tutunma hikayesi :))

Cici arkadaşım minik patikler yeniden hamile, ne güzel...

ay ne kadar heyecanlı ve duygularını ne güzel ifade edebiliyor, belki deneyimli olduğu içindir yani anneliğin güzelliğini bir kez yaşadı şimdi katmerleyecek ben bu kadar güzel ifade edemiyorum duygularımı, belki bu kadar güzel duygular da hissedemiyorum henüz, daha doğrusu ne hissettiğimi ya da ne hissetmem gerektiğini bilmiyorum üzülüyorum da,

henüz tecrübesiz olmamdandır herhalde değil mi? ne gibi bir güzelliğe kavuşacağımın henüz farkında olmamamdandır herhalde dimi...

Bugün dışarda işim vardı tüm gün, ağır bir de yüküm vardı, dönüş için paşa geldi beni almaya, bekliyorum caddede bir kenarda, tam yanımda da bir kokoreççi peydah oldu, aman aç karnına ne güzel kokto burnuma meret, inanamazsınız... bütün koku hücrelerim dans ediyorlar resmen, neyse paşa geldi, tam önümde durdu, bindim ama binerken ağzımda "ayyy kokoreçç süper koktu yaaa" cümlesi, "alayım sana" dedi paşa, "hım" dedim, "daha önce hiç yemedim ki", "ben yedim güzel" dedi, kokudan da erimişim yaa "tamam al" dedim, zaten oldum olası kokoreç kokusu duyduğumda hoşuma giderdi meret, "efendim ne kadar yarım ekmek" "şu lira" aldık bi yarım, ben hevesle bir ısırdım hart...

gerisi ağzımda lastik gibi dolanan et parçacıkları,

hım suyu boğazıma indi ama ben de kendimden geçtim,

ayyyy ne kötü şeymiş bu böyleeee!?? (içimden diyorum tabiii) bi ısırık daha aldım bu seferki domatesli ve baharatlı kısımdan olsun belki ağzımdaki lokmanın boğazımdan inmesine yardımcı olur... ıı ıhh lokma ağzımda döndü, döndü, kocamaaaan oldu, son bir hamle ve bir ısırık daha, son bir şans vericem bu kokoreç denen merete, ama ağzımda biriken lokma döndükçe büyüyor, büyüdükçe ağırlaşıyor... paşa güldü, "beğenmedin mi" "ııı ıhhh beğenmedim" :( "yeme o zaman" dedi, annesinden izin koparmış çocukcağız gibi (afedersiniz) ağzımdaki lokmayı peçete ile buluşturuverdim... çantamda öğlenden kalma açma ve yarım poğaça var, hapur küpür onu götürüyorum oh beee gözünü seveyim hamur işinin, sakat at benim neyime!??...

ve evet hep merak ettiğim ve ilk karşılaşmamızı ne zaman gerçekleştirsem şu kokoreçle dediğim heves iki dakikada yok oldu gitti, oysa ben şöyle şampiyona giderek iyi bir porsiyon denemeyi hedefliyordum...

Not: kokoreç ziyan edilmedi efendim (tükürdüğüm lokma hariç tabiii)... paşa afiyetle tüketti ve içime bir nebze su serpen cümleyi kurdu "güzel bir kokoreç değilmiş bu yaahuu"

Sonuç: bu son açıklama kokoreçle yeni bir düello konusunda bana cesaret verdi, ama bunu hamile iken dener miyim bilmiyorum

ve dahası şunu anladım; kokoreçin kokusuna aldanmayın efendim, tadıylaaa hiiççç alakası yok...