bir biber çekirdeğinin hayata tutunma hikayesi :))

Biz geçen hafta parka gittik, salıncağa bindik deliler gibi çığlıklar attık sevinçten, salıncak her havalanıp geri geldiğinde çıldırdık, bayıldık, bayıldık; mest olduk...

Bu aralar fikren ve zihnen büyüdüğünü gün be gün daha iyi anlıyorum çileğin... gel gel yapıyoruz, evden çıkanın arkadasından her iki elimizi de çılgınlar gibi sallıyoruz, kapı çalınca "aaa" diyerek kapıya doğru süratle emekliyoruz.

Sıcağı biliyoruz, ufak bir değmede eli kızardı su topladı bebeğimin, cıs sıcak deyince hemen geri çekiliyor şimdi.

Mikrodalganın delisi, önüne geçip tuşlarına basıyor dakikalarca. alamıyorum başından bir türlü.

Eline ne geçirirse, perdenin ucu, örtü, tşört, bebek bezi, yüzüne kapatıp açıp bize "ceee" yapıyor :)

Bu hafta brüksel lahanası ve nohutun tadına baktık, tepkiler iyiydi elhamdulillah...

Yürümekten eser yok bu arada...

Küsmeyi de öğrendi benim bıdığım ve dahası kıskanmayı da...

Geçen sabah kahvaltı da zeytin tabağına defalarca uzanıp sonunda avuçlayınca babam "hett" diye bir kızıverdi, kızmaz olaydı, dudaklarını büküp bir ağladı bıdığım, ardından tam 15 dk babama hiç poz vermedi, babam sürekli seslendi kucaklamak istedi, "ııığğğ" diyerek kaçtı hep. sen misin bana kızan hesabı :)

Sonra inanılır gibi değil, görmeye gittiğimiz bebeciği kucağımda istemedi, ben de akıl, almışım bebeği kollarıma, aynı çileğe seslenir gibi aynı sözlerle seslenip seviyorum, yavrucuğum da yerde oyun kartlarıyla oynuyordu, benim her sesimi duyduğunda ona seslendiğimi zannedip kafasını kaldırıp bakıyordu, baktı ki sözler ona sarfedilmiyor, ağlaya ağlaya geldi, kucağıma çıktı ve tıpkı bebeği yatırdığım gibi koluma yattı tam 5 dakika...

Söyleseler inanmam, şok oldum kaldım, sen ne kadarlık insan oldun da, annenin başka bir bebekle ilgilendiğini farkedip kıskandın benim canım kızım!!