Yalaka çilek

Günlüğümüze not düşelim:

Saat sabahın 7’si…
Çilek 4:30 da uyandı. Annesi onu emzirdikten sonra yatağına bıraktı ama çilek geri uyuyamadı. Uyuyamadıkça huysuzlandı ayağa kalktı, ayağa kalktıkça uykusu dağıldı daha da huysuzlandı ağladı ağladı ağladı ta ki bu saate kadar… ve az önce de uyudu.

Çilek bir süredir emerek uyuduğu için annesinin yanında uyumaya alıştı. Tatilde de gece uykuları ile iyice ilerledi bu durum. Sadece annesinin yanında ve onun me.mesinde uyumayı ister oldu. Az önce bahsettiğim durum da bunun bir neticesi aslında. Çilek emdikten sonra onu yatağına geri bırakmama tahammül edemez oldu. İstiyor ki yanımda uyusun. Ben de bu durumun daha fazla pekişmesini ve ilerde daha zor bir çözüm gerektirmesini istemediğim için bu kadar süre ağlamasına göz yumar oldum. Bugün de odaya girip çıkmayı veya tamamen odadan ayrılmayı bırakın, yatağının başında onu yelpazelemeyi (! Ki hava sıcaklığına tahammül edemiyor küçük hanım, o uykuya dalana kadar bir de yelpazeleme huyumuz çıktı!) bırakıp hemen yanı başında olan yatağıma uzanmama bile tahammül edemiyor.

Ama bu sefer canıma tak etti, o inatlaştıkça ben de inatlaştım. Çok yanlış bir durum ama uyku başıma vurdu işte. Odadan çıktım bir ara. İki saatin ardından artık bir süre sonra “annnnnnnneeeeeeeeeeeeeee” diye ağlamaya başladı. Dayanamayıp yanına gittim. Salya sümük yüz göz karışmış göz kapakları kıpkırmızı bir halde gözlerini pörtletip birden ciddileşti. Ağlamayı kesip gayet konuşur bir tonla her harfine özenle basa basa “annecimmmmm” dedi ve bekledi…

Güya aklı sıra hanımefendi “bak sana annecim diyorum gönlünü okşuyorum, hoş ediyorum, hadi sen de benim istediğimi yapıver” demek istiyor küçük hanım!!

Bir süredir bunu hep yapıyor ona kızdığım zamanlarda da yüzümü bir tarafa döndüysem hemen eliyle ya yüzümü kendisine çevirerek ya suratıma eğilerek olmadı yüzünü yüzüme yapıştırıp “annecimmmmm” diyor.

Annesine yalakalık edip yaranmaya çalışmayı da öğrenmiş benim küçük çileğim :)

Hepinizin Berat Kandili mübarek olsun