bir biber çekirdeğinin hayata tutunma hikayesi :))

21. hafta içindeyiz çileğim artık kıpır kıpır maşaAllah, her kıpırdandığında sesleniyorum ona, yanımdaymış gibi konuşuyorum, o gün neler yapacağımı ya da o anda elimde ne iş varsa ne yaptığımı anlatıyorum uzata uzata :) "akıllı kızım uslu kızım benim büyüyüp annesine yardım edicek" diyorum, nette okudum söylediklerinize tepki gösterdiğini hissedeceksiniz diyor, hakikaten öyle oluyor ben konuştukça daha bir hareketleniyor sanki çileğim

isim konusunda hala paşa ile ortak bir noktaya gelmeyi başaramadık, ben teklifimde ısrar ediyorum o aklında bir isim olmadığı için bu aralar resesif :)

pazartesi günü 37. haftasında hamile olan çok yakın bir arkadaşıma ziyarete gittim, doğumdan önce şöyle bir şiş halini göreyim en son dedim :) çilekçiğim ilk kız arkadaşı ile tanışmış oldu, sesli sesli tanıştırdık onları :)

hiç son haftalarında bir hamile görmemiştim bu kadar yakından, ne kadar büyümüştü karnı! bebekciği için aldığı cicileri gösterdi tektek, hepsinin paketini açtı, açma dedim yine de açtı, ben hergün açıp seviyorum bunları dedi :) alış veriş için ne kadar sabırsızlanıyorum bilemezsiniz ama o cicilere, minimini çoraplara baktıkça sabırsızlığımın sadece alışveriş konusunda değil, bebeğin gelişini bekleme meselesinde de kendini göstermeye başladığını gördüm :)

vaktimi nasıl geçireceğimi bu süreci daha fazla sabırsızlanmadan nasıl bitireceğimi bilemiyorum, tadını çıkaracak birşey bulamıyorum, bir an önce çilek hanıma kavuşmak istiyorum

haftaya pazartesi renkli ultrasonda randevumuz var herşeyin sağlıklı gelişmesi için dua etmekten başka birşey yapamıyorum

sağlık ve afiyetle bebeğimize kavuşmayı, onu rıza-i ilahine uygun büyütmeyi, büyürken eşimle birlikte yanında olmamızı nasip et Rabbim...