bir biber çekirdeğinin hayata tutunma hikayesi :))

Uzun bir aradan sonra merhaba

yazacağım yazacağım diye geçmiş 20 gün... kızım için tutuyor olduğum bir günlükte bu kadar ara vermek aslında hiç hoşuma gitmiyor, halbuki ben günü birlik yazmak bebek tarihimize not düşmek ve geri dönüp bu yazdıklarımı okuduğumda neler olduğunu hatırlamak istiyorum, olmuyor olmuyor daha sık yazmalıyım...

en son doktor muayenemizden bahsetmiştim yine bir doktor muayenesi günündeyiz, öğleden sonra gideceğiz inşaAllah çileğimin kilosunu çok merak ediyorum ne kadarlık oldu acaba? 30. haftadaki son muayenemizde doktor 1.650 gram olduğunu söylemiş ve "erken doğurmamaya bak bu kiloyla çok rahat kuveze girer" demişti. bir ay öncesindeki tartıda ise 800 gramdı, bir ayda iki katına çıkmıştı, şimdi de bir 800 gram almış olsa herhalde 2.5 kilo civarındadır olgun çileğim benim! :))

doktorun yazdığı magnezyum bir işe yaramadı, çatı ağrılarım devam ediyor, sanırım mineral eksikliği ile bir ilgisi yokmuş, annemin dediği gibi çatım açılıyor olmalı, bu süre içerisinde bense sadece ağrıyı kontrol edebilmeyi öğrendim, mesela uzun süreli uzanmalardan sonra ayağa kalkmak bir işkence... sanki birisi bacak arası kaslarıma elektrik şoku veriyor bir anda, sabah yataktan törenle uyanıyorum o yüzden, aynı şekilde gece sağdan sola dönmekte ayrı bir sorun, sanırım kızım da karnımın içinde bir yöne ağırlığını vermiş oluyor ki dönüşlerimde ve kalkışımda bu ağırlığın yer değiştiriyor olması canımı yakıyor.

artık kocaman oldu kızım... hergün bunu daha iyi hissedebiliyorum, hareketleri de arttı, artık canımı yakan tekme ve yumruklar atıyor, poposunu karnıma bir batırıyor karın kaslarımı hızla gerdiğinde canım çok yanıyor, yırtıp çıkacak sanıyorum, bu durumlarda çok sinirli olduğunu hissediyorum, sakinleşmesi için konuşuyoruz onunla uzun uzun hitap ediyorum, bu diyaloglarımızın doğumdan sonra çok işe yarayacağına inanıyorum, sesimi tanıyacağını ve daha çabuk sakinleşeceğini düşünüyorum.

bebekler neden ağlar başlıklı bir yazı okudum geçenlerde, herşey bir bebeğin ağlaması için yeterli bir sebep ve kesinlikle sebepsiz ağlamadıkları anlatılıyor yazıda, illaki bir sıkıntısının olması gerekmiyor, kendisini yalnız ve güvensiz hissedebildikleri ve tek başlarına sakinleşmeyi bilmedikleri için uzun süreli ağlarken yalnız bırakılmasının psikolojisi için tehlikeli olduğu anlatılıyordu, üstelik kısa sürede ilgilenilen ve sakinleştirilen bebekler, ileride daha huzurlu ve mutlu olup sağlıklı bir ruh dünyasına sahip oluyorlarmış. kısacası, "altı kuru karnı tok gazı yok, şımarıklık ediyor terbiyesiz, ağlasın ağlasın susar" mantığının ne kadar yanlış olduğu ortaya çıkıyor.

aramızda 5 hafta olan kız bebeğe hamile bir arkadaşım 3 hafta erken doğum yaptı!! tabii bende bir panik hasıl oldu, daha hiç birşeyimiz hazır değil, hastane çantamız hazır değil, kıyafetlerimiz yıkandı ama ütülenmedi, eve bir dip köşe doğum temizliği yapılacak yapılmadı, dahası bebek çikolatalarımız bile hazır değil, erken gelme sakın kızım lüttfen!! biliyorum başından beri içimden bir ses erken geleceğini söylüyor ama lütfen biraz daha sabret, anneciğinin yapacağı çooook iş var, derslerini bile düzene sokamadı dahaaa :((

bu arada bebek karyolamız geldi, büyükbabamızın hediyesi... çokk cici! babaannemiz oda takımı almamız konusunda ne kadar ısrar etse de ve bunu ben de ne kadar çok istesem de evimin yüz ölçümleri içerisinde bu mümkün değil... belki başından beri bir odamızı çalışma odası olarak ayırmasaydık bebeğimin bir odası olabilirdi ama bu aşamada duvardan duvara kocaaaa kitaplığın olduğu bir odayı bir de bebek odası yapmak pek estetik olmaz, mecbur çilek kızımız anne ve babası ile aynı odada uyuyacak...

günler hızla geçiyor bende tarifsiz bir heyecan başladı, nasıl olacak nerde yakalayacak kızım beni gelmek için... acaba evde mi olacağım yoksa dışarıda biryerlerde mi, sonra plan yapıyorum evde olursam ne yaparım, dışarda olursam kimi ararım falan filan... sonra çileğimin karnımdaki pıtırcık tekmelerini seviyorum, yumru gibi ellerini ve kaşık gibi topuklarını yakalıyorum, hemen çekiveriyor bazen, bazen de iki parmağımın arasında uzun uzun tutmama izin veriyor cici kızım :) sanırım karnımın üzerinde çok ince bir yağ tabakası var zira çok yüzeyde hissediyorum hareketlerini, bazen de karnım sünger gibi oluyor içeriye çekiyor kendini, yokluyorum yokluyorum bulamıyorum...

çok seviyorum bu tekmeciklerini güzel kızım... ama biliyorum ki senin karnımdan koynuma geçmiş olman beni deli gibi mutlu edecek ve bu hareketlerini özlemek aklıma bile gelmeyecek...