2 Şubat 2009 Pazartesi

Öncelikle geçmiş olsun mesajları için çok teşekkür ederiz. Şimdi çok iyiyiz. Hamdolsun. Bizim için bir ilk olduğundan çilek de ben de çok zorlandık. O da ne olduğunu anlamadı. İnleyerek serildi kucağımda kuzum. Ama geride bıraktık çok şükür, merak eden, dua eden herkese çok teşekkürler.

Esracım sana da malum olmuş herhalde :) teşekkür ederiz tekrardan.


arkadaş toplantısı :)
---------
Bugün paşanın doğum günü, yine çalışarak kutlayacak :(
---------

Her sene başında olduğu üzere tarih atma konusunda sorun yaşıyorum. Fotoğraflara 2008li tarih atarken buldum kendimi…

Çileke ait bütün resim ve video görüntülerini mutlaka tarihliyor ve en az haftada bir resim ve video görüntüsü almaya gayret ediyorum. Bu daha da sık olabiliyor bazen. Bazen aynı gün çekilmiş video ve fotolar birikiyor. Tarih atarken kafayı yiyorum 01.01.2009, 01..01..2009, 01..01.2009. 1.ocak.2009, 1..0CAK..2009… vs. böyle uzuyor saçmalıklar listesi…

Çilek uyuyor şu anda. Ben de kendime ait zaman diliminde ne yapacağını şaşırmış danalar gibi evin orasına burasına saldırıyorum. Bu “kıymetli” vakitlerimi ev işi gibi gereksiz unsurlarla öldürmemeye karar verdim. Ya net başında blog gezip dizi izliyorum, ya ders çalışıyor ve ya kitap okuyorum aa unutmadan bazen de banyo yapıyorum tabii :))

Uyku demişken 9. ayımıza girmemizle birlikte bir gazete haberinde okumamla “tamam yeter artık vaktidir” diyerek çileğin gece uykusuna kendi başına yatma çalışmalarına başladım ve hayatımızda çok olumlu gelişmeler oldu.

Nasıl mı?

Öncelikle beni tanıyanlar çileği uykuya yatırma konusunda ne kadar zorlandığımı bilirler 9 ay boyunca ne yöntem denediysek başarılı olamadık. Her seferinde çilek ağlamaktan yıkılır sonunda bayrağı düşürür ve uyurdu. Buna kendi başına yatmak da dâhil, ama o zaman bizim yatağın üzerinde, ben yanına uzanmış olarak ve gündüz uykuları için yatıyorduk. Velhasıl ayakta sallamak, battaniyede sallamak, pışpışlamak hiçbir işe yaramaz, uykudan öldüğü halde sanki zorla uyutuyormuşum gibi direnir, tepinir, gerinir, bir yandan bir elimle onu mu zapt edeyim; diğer yandan hızlı hızlı ayaklarımı mı sallayayım bilemez, sonunda o uyuduğunda ben de dayak yemişe döner, her tarafım ağrırdı.

Artık öyle değil…

İşe çileğe bir uyku tulumu almakla başladım. Evet biz uyku tulumunu yaklaşık 2 aydır falan kullanıyoruz. Öncesinde böyle bir şey aklıma bile gelmemişti (ne biçim anneyim yaa) uyku tulumu gece uykularımıza da yaradı. Üstünü açarak uyuyan çilek sanırım bir de üşüyünce, ya da üzerindeki battaniye yüzünden sağa sola dönemeyince uyanıyordu. Şimdi üstünü açsa bile (ki örtmeme gerek kalmıyor zaten) sağa sola çok rahat dönebildiğinden ve üşümediğinden (sanırım) daha uzun aralıklı uyuyor. Bu bana gece de 3 kere kalkma lüksünü verdi (öncesinde 6-7 kere kalktığını söylememiştim sanırım)

Sallanmadan gece uykusuna yatmaya gelince, bu kısım hiç de korktuğum gibi kavga, kıyamet, ağlama, zırlama eşliğinde olmadı. Ağladı tabii ama daha çok sitemkâr ve uykulu bir tonda. Rutine bağlandıktan sonra ilerleyen günlerde düzenimiz oturmaya başladı. Arada yine eski huysuzluğu tutsa da %80 başarılı buluyorum bu durumu.

Önce gece yatışı için altını temizliyorum. Tulumunu giydirip, karanlıkta emziriyorum. Zaten uyku moduna girmeye başlıyor. Bazen de girmiyor. Oynuyoruz biraz karanlıkta sessizce. Sonra onu yatağına bırakıp hiçbir şey olmamış gibi odadan çıkıyorum. Lavaboya gidiyorum. Tabii şiddetli bir ağlama başlıyor. Bu süreyi bilerek lavaboda geçirdiğim için duymamış oluyorum (vicdansız anne) çilek çoktan ayağa kalkmış, antreyi rahatça görebildiği yatak başlığı kısmına tutunmuş ağlıyor oluyor. Yanına gelip okşayıp öpüp emziğini verip tekrar yatırıyorum. O yine ağlayarak ayaklanana kadar ben yatma hazırlıklarımı yapıyorum. Üzerini değiş, dişini fırçala, saçını tara. Bu sırada antrede gezindiğimi, odaya girip çıktığımı görüyor. Konuşmak yok. Her ayaklandığında tekrar yatırıyorum. Emziğini veriyorum. Bir süre pışpışlıyorum yattığı yerde.

İlk gece çok aşırı ağlamadı, ama uykuya dalması 30 dakikayı buldu.

Haa bu arada ilk gece yatışında ve gece emmek için uyandığı saatlerde onunla birlikte yatağına girdiğimi de ekleyeyim :)))

Bu rutini bir haftaya kalmadan yerleştirdik hamdolsun. Tekrar bozulmamasını umuyorum.

Hafta içi annemde kaldığımda zorlanacağımızı sanmıştım ama öyle olmadı. Onun için hazırlanmış yatakta yine aynı şekilde uyudu. Bazen çok uykusu olduğundan krize bağlıyor ağlamayı. Tekrar emziriyorum susuyor.

Bu durum gündüz uykularımıza da olumlu yansıdı. Sallarken daha kısa sürede uykuya dalıyor, hem de direnmeden. (Gündüz ayağımda sallıyorum evet, bu durum gece uykusunun farklı bir şey olduğu bilgisini pekiştiriyor)

Umarım bu düzen böyle devam eder.

Uygulamayı ta doğumdan öncesinden düşündüğüm halde, gazıdır koliğidir, aman 3 ayı geçsin yok bi 6 aylık olsun daha iyi olur diyerek ertelemiştim. Hata etmişim. Tavsiyem bu yöntemi kullanmak isteyenler için mümkün olduğunca erken başlasınlar işe, özellikle dönmeye hatta ayağa kalkmaya başladıkları zaman daha da zor oluyor çünkü.

Son olarak en önemli şey ağlamaya dayanıklı olmak. Biz çok zorlanmadık şükür. Ama sizin bebeğiniz daha çok ağlayabilir. Bu sizi yıldırmamalı ve denemeye devam etmelisiniz. (ciğerleri açılıyor diyerek kendinizi avutun) Çünkü bu durumda bebeğinize “yeterince ağlarsam beni alıyor” mesajını verecek ve tekrar en başına dönmenize ve bir dahaki denemede daha çok zorlanmanıza sebep olacak.

Bir tavsiye daha;

Uygulamaya geçmeden önce eşinizi de bilgilendirin ve kararlı olmasını isteyin. Çünkü “çocuğumu üzüyorsun” diyip müdahale ederek programınızı mahvedebilirler.

Bu fotoğrafın ne ifade ettiğini bir sonraki postta yazacağım, tabi tahminlere açığız :)

4 yorum:

BEDİA KUKUL dedi ki...

sanırım çileğin gözde oyuncakları olabilir, benim ufaklıkta bu gruba bayılıyor.yinede ilaç paketini verirken gözümün önünden ayırmıyorum.

hulofera dedi ki...

ben hastalık postunu kaçırmışım, kendi dertlerimle dertlenirken :)
çilek hanımın iyileşmesine sevindim.. Allah başka hastalık göstermesin inşallah, sağlıkla büyüsün küçük hanım..

sanırım fotodakiler, çileğin oyuncakları olsa gerek, diye düşündüm ben de :)

Pembelinin Mutfağı dedi ki...

Merhaba, inşallah uykuları düzene girer ve kendi kendine uyumayada devam eder. Uyku tulumuna ben cesaret edemedim. hani belki terletir diye. Neyse zaten kış bitmeye ne kaldı:)

BU arada resimdekini hangisi senin çilek kızın? Sağdaki soldaki mi?:))

Diğer resimdekiler ise, ya oyuncakları ya da yemek yedirirken oyalandıkları objeler olabilir mi?

BEDİA KUKUL dedi ki...

sanırım soldaki çilek patiklerden tanıdım