Aksama kayınvalidemler iftara davetli…
Aslında ilk gün almak istiyordum ama emzikli bir bayan olarak orucuma güvenemedim, çok şükür rahat geçiyor oruç, nazar değmesin inşaAllah
Yemeğe misafir almayı çok severim ben, önce yemek bloglarından hazırladığım bilgisayarımdaki “cooks” arşivini tektek gezer menü dizerim, sonra yemek bloglarındaki güncel tariflere bir göz atarım menüm en az 1 hafta önceden hazır olur. Ardından o hafta boyunca her yemek için gerekli malzemeyi çıkarırım. Soğana salçaya baharata kadar tek tek. hafta içi eksikler tamamlanır.
O gün gelip çattığında önce sabahtan akşama programını yaparım kafamda, şu saatte et hazır olacak, pirinç ıslanmış, malzemeler yıkanmış bekliyor olacak. Şu saatte çorba salata bitmiş, sofra kurulmuş olacak. Tezgah üstü dağınıklıktan da nefret eder sürekli yıkar süzdürür toparlarım bir yandan da. Mutfakta zaman geçirmeyi pek severim ben.
Evliliğimin ilk senesi Ramazan’a dair pek bir hevesliydim ama oruçlu bir halde tek başına iftar sofrası hazırlamaya cesaret edemiyordum bir türlü. İftar sofrası normal yemek davetlerinden farklı. Saatlerdir aç olan bir insan güzel bir sofra bekliyor. Ona göre hazırlanmak gerekiyor.
Velhasıl ben de gün boyu aç olacağımdan gücüme kuvvetime güvenemiyorum haliyle. (tabii o zamanlar çırpı gibi bacaklarım kollarım… ahh ahh :P ) oruç tutmadığım günlere program yapıp davet alıyorum özellikle eşimin tüm akrabalarını, onun ve benim arkadaşlarımı tek tek iftara almıştım ilk Ramazan’da. Çok da güzel sofralar kurmuştum keyifle.
Sonraki sene yine aynı şekilde geçti. Tek farkla. Artık 1 yılın verdiği beceri ve deneyimlerle hız kazanmış ve kendimi çok yormama gerek kalmadan da aynı güzellikte sofralar kurmaya başlamıştım. Oruçlu iken de misafir alabilmek gurur veriyordu bana.
Geçtiğimiz yıl ise hamile olduğum için ne oruç tutabildim ne de misafir alabildim. Kendimden geçmiş haldeydim zahir. “Artık bir de çocuğum olacak böylesi davetlere gücüm olmaz herhalde” diye düşünüyordum.
Bu yıl evliliğimde 4. ramazanım. İlk davetim de bugün. Hiç de azımsanmayacak bir sofra kurdum. Hem de 4,5 ayık bir bebeyle…
işte menüm:
Yayla çorbası
Kıymalı taze fasülye
Fırında kuzu
Karışık salata
Pilav
Ev yapımı vişne suyu
Ve kaymaklı elma tatlısı
Öğlen 12:30 dan beri hazırlıklara başladım ve saat 5:00 da her şey hazır. Ayrıca evi de sildim toz aldım.
Bütün bunları marifet mi de anlatıyorsun diyebilirsiniz. Hem öyle; hem değil. Kendi içimde bu 4 yılın muhasebesini yaptığımda geldiğim noktada bunlar benim için sanırım marifet. diyorum ki “kadının sınırı yok”... kendini paralamada, gücünü feda etmede, canını dişine takıp iş görmede… yapamam sanıp önce, sonra bir gayret herşeye koşturmada... o yüzden yıllar sonra çöküp kalıyoruz belkide. Ve eminim yukarıda saydıklarımı 2 hatta 3 çocukla yapanlar var aranızda. Siz de kendi içinizde bir muhasebesini yapın yıllarınızın, ne demek istediğimi anlayacaksınız.
Çilek bu süre içerisinde kah uyudu, kah mutfak halısının üzerinde tepişti, kah annesinin kucağında çorba karıştırdı. Annesi de bir yandan ona yemek yapmada küçük püf noktalarını anlattı. “mercimek çorbasının ve makarnanın pişerken, yayla çorbasının piştikten sonra ağzı kapatılmaz annecim, ilk ikisi taşar, üçüncüsü kesilir kuzum” gibi…
Ben bu postu yazarken de kah ayağımda kah salıncağında sallanıp, annesinin işini bitirip onu yıkamasını hafiften mızıklayarak bekliyor.
Herkese iyi iftarlar…
....
Güncelleme: saat 22:24 mısafırımı agırladım hersey cok guzeldı. cılek gec saate kadar uyumak ıstemedı yaklasık 1 saattır uyuyor her davet sonrası oldugu gibi bu sefer de tezgah basında cok vakıt gecırmem sebebiyle sırtım agrıyor, tatlı bır yorgunlukla bılgısayarımın basındayım
11 yorum:
Iyi iftarlar :)
MNisafir geleceği zaman yaptığın hazırlıkların aynısını bende yapıyorum.Tıpkı beni tarif etmişsin Kelebek.Aynen bende zihnen hazırlanırım eksiklerin listesini önceden çıkarırım vs.Ben bütün işlerimde böyleyim ve onun için kafam sürekli meşgul...:(
Demişsin ya marifet mi diye.Bence bir bebekle iyi cesaret etmişsin.Ben ilk seneler acemiyim diye ,sonra hamileyim diye,sonra çocuğum kçük diye vs vs.Ancak bu sene iki çocukla kayınvalidemleri çağırdım.Şeytanın bacağını kırdım sayılır.Kendi akrabalarımda dah rahatım da.Aynı rahatlığı eşimin tarafında gösteremiyorum.
Menünde çok güzel.Afiyet olsun.Hem yemek yapmışsın.hem temizlik,hem de bu yazıyı yazmışsın.Hem de çilek hanımla ilgilenmişsin.Kendini çoktan aşmışsın Kelebek...
Ellerine saglik :))
ne güzel maşallah. darısı başıma :)
ben de geçen sene acemiliğin gölgesine sığınıp bir-iki iftarla atlatmıştım ramazanı. bu sene için çok hayallerim vardı ama yine mazeretim var :) mesela bugün bir kişi misafirimiz vardı, ona rağmen yoruldum nedense ;)
seneye ramazan için hayaller kurmaya başladım ama herkes 3 yıl izinlisin diyor bana :) hayırlısı artık.
ooo maşallah valla!bence marifet çünkü hem oruçlusun hem de 4,5 aylık bir çileğin var.yalnız şu misafirler gelmeden 1 hafta önce menüyü hazırlama işi ben de de var.salı günü buradaki yeni arkadaşlarımızı çağırıcam inşallah ve ben de önce pc'deki tariflerime baktım,sonra biraz araştırma yaptım ve şu an kafamın içinde her şey hazır :) inşallah en iyi şekilde ağırlarız misafirlerimizi.
eline sağlık,afiyet olsun herkese...
sevgileeer...
Valla bence marifet bu saydıkların, hele çocukluysan süper:)
Ellerine sağlık
Ellerinize sağlık çok marifetlisiniz maşallah.
gülücüklerim benim'e katılıyorum ellerinize sağlık marifetli bayancığım...:-))saygılar sefgiler öpücükler...=]
Alemsin kelebek valla maşallah...Ben var ya hiç ev hanımıyım demiyim kendime senin yanında..Ben Ece doğduğundan beri adam gibi yemek yapamadım kendimize...Değil ki misafir ağırlayacağım..Tebrik ettim takdir ettim seni valla:)
Ellerine sağlık, ufak bi bebeğin olmasına rağmen onca şey hazırlamışsın.. Herkes yapamaz, bırak yapmayı misafir çağırmayı bile göze alamaz. Ben henüz lohusa olduğum için böyle bişeye kalkışmıyorum bile her yiğidin harcı deil:)
:)) Hakkaten bende kendimden Utansanmı / masam mı karar veremedim :D sevgilerr..
Yorum Gönder