bir biber çekirdeğinin hayata tutunma hikayesi :))

Yazmayalı ne çok şey birikmiş akıl süzgecimde…

Çilek 5. ayını da tamamladı bu ay, beş aylık çilek, hımm olgun çilek…

Bu ayki kontrolümüzde çilek ro.tar.ix aşısının ikinci dozunu vuruldu.-yedi mi demeliydim- Hem de tadını o kadar beğendi ki bir gramını bile ziyan etmedi, dudaklarını şap şap yaladı :) doktor bile şaşırdı kaldı. Akıllı kızım benim, herhalde tadından pahalı olduğunu anladı da babamın parasını boşa harcamayayım dedi -hehe-

Kilo durumlarımız da pek bir gelişme yok, 15 günde 250 gram almış doktorumuz az buluyor ama geçen 15 günde 220 gram aldığı için “bu bile bir gelişmedir” dedi. Nedense ben hiç sorun etmiyorum kilosunu. Evet görenler “çilek zayıf bir bebek” diyorlar ama ben bunu hiç takmıyorum. Bilmiyorum tuhaf bir anneyim sanırım. Bence kilo sağlık demek değil kesinlikle. Kendim de zayıf olduğum için belki de. Gelişimi, hareketleri ve becerileri oldukça iyi elhamdülillah.

Geçtiğimiz kontrolden not düştüğüm üzere çilek ek gıdalara başladı. İçim burkuluyor bir yandan. Bebeklikten uzaklaşıyormuş gibime geliyor üzülüyorum sanırım…

Düzenli olarak yediremiyorum bir yerlerde aksama oluyor, ilgisiz bir anneyim sanırım, doktor 3 öğünü de yesin dedi. Ama çileğin uyku düzeni bir tuhaf ayarlayamıyorum. Uyanık olduğunda bir işle meşgul oluyorum tekrar uyku vakti geliyor öğün aksamış oluyor, doktor 3 öğün dedi diye bazen akşama doğru 3ünü de sıkıştırmaya çalışıyorum o da sıkılıyor istemiyor haliyle. Bir de bacak kadar boyuyla ağzını kilitlemeyi öğrenmedi mi şaşıp kalıyorum. Bir iki gündür emziğe de aynı şeyi yapıyor. -Kızım lütfen emziğe zor alıştık zaten daha em biraz daha annecim yaaa güzel uyuyorsun böyleee :(- merak ediyorum benim gibi ihmalkar anneler var mı diye, yoksa herkes bebeğinin öğünlerine çok iyi riayet ediyor mu?

Yeni yeni huylar huzursuzluklar öğreniyor. Anladım ki çilek sinirli bir bebek. Hele öyle ağlatarak terbiye edilecek cinsten kesinlikle değil. Nasıl sinir yapıp sıkına sıkına çığlıklar atıyor görseniz… böyle yanaklarıma yanaklarıma atlıyor sıkıyor saçlarımı yoluyor ben de onunla birlikte bağırmaya başlıyorum öyle canımı yakıyor. Yaptığım da ne mi. Ya lavaboya gitmek –ne kadarlık bir süre olacağını tahmin edersiniz- ya da evi süpürüyor olmak ve makinenin sesinden ne boyutta bir ağlama krizine yükseldiğini duyamamış olmak… geldiğimde ters dönmüş yüzünü gömmüş çılgınlar gibi ağlarken buluyorum hanımı. Kaldırdığımda da niye bu kadar geç kaldın??? meyanında darbelere maruz kalıyor yüzüm. Fena cimcikliyor hanım…

Seyrek kaka yapmalar devam ediyor doktora gitmeden önceki gece bir blog turu yaptım da pratik annenin bahsettiği üzere bu çok sık rastlanan bir mevzuymuş, sandığım kadar panik bir durum yokmuş bu husustan doktora bahsettim o da onayladı, zaten her şeyde “internetten baktım, okudum vs. ” dedikçe “aman ne araştırmacı anaçmış” diye düşünüyor olmalı :)

Çileğin 5. ayına basmasını sabırsızlıkla bekliyorduk, malum artık oturtulabiliyor, doktora da sorup onayladıktan sonra, her hevesli anne baba gibi soluğu kızımıza bir mama sandalyesi almak için IK.EA da bulduk, kısa süreli oturtuyorum şimdilik. İftarda yanımızda olsun sofrada iştaha gelsin istiyorum, gerçi bu aralar iştah konusunda berbatız, nazar ettik kızımıza. İlk zamanlar kuru fasulyenin şehriye çorbasının suyunu veriyordum kaşığı yiyecek gibi alıyordu –“durrr napıyosun onda et var salça kıyma domates bıdıbıdı…” dediğinizi duyar gibiyim, denedim domates, salça hiçbir alerjik durum göstermedi, doktor da bir sakınca görmedi- . Herkese yiyor aman dedik şimdi ağzını bile açmıyor, bir sıkıyor dudaklarını, kendini mama sandalyesinin öbür tarafına kollarıyla birlikte bir atıyor sanırsınız 3 yaşında bıdık. Sanırım ben de yemek konusunda ısrarcı anneler kategorisine girdim istemeden…

------------

Ramazan bitmek üzere… üzülüyorum ama bayram geliyor bu ise çok mutlu edici

Çocukluğumdan beri bayramlar benim için dilimin üzerine konmuş akide şekeri gibidir. Tadına doyamam bitince ağlamaklı olurum. Bayram gelmeden önce ona dair büyük hayaller kurarım sonra bir kısmı olur bir kısmı olmaz. Sevinç ve burukluk içinde geçer gider. Sonra ikinci bayramı beklerim heyecanla bu kadar yakın olmaları hem iyi hem kötüdür benim için… yıl boyu bayramsız kalmak zoruma gider. Keşke araları biraz daha açık olsa derim içimden…

Evet bayram geliyor haliyle kelebeği bayramlık telaşı sardı :) bu sefer giydirmem gereken iki bayan var aman ne hoş :)

Bayram temizliğine başladım ama her zaman bildiğim yaptığım gibi değil, parça parça… eskiden “bu da temizlik mi canım” dediğim biçimde… önceleri benim için temizlik bir günde yapılıp bitirilmezse temizlik sayılmazdı. Bugün burayı yarın orayı yaparsam yarın orayı temizlerken temiz olan burası pislenirdi benim için, tekrar edilmesi gerekirdi. Bir gün boyunca sabahtan akşama koştur kanır bütün evi siler süpürür, cam kapı eser, perde tül bırakmazdım. Akşam olunca bir temiz duş alır (e haliyle temiz eve temiz olmak gerek) paşanın azar seslerinin arasında sırtım belim bacaklarım ağrıdan koparken yüzümde tebessüm tarifsiz bir mutlulukla ağrılarımı dinleye dinleye uyumaya çalışırdım.

Ama çilek bu konuya da değişiklik getirdi.

Bir haftadır cam siliyorum, daha doğrusu bu işi ikiye böldüm, ilk parti hafta başında ikinci parti dün tamamlandı. Bugün perdeler ve tüller hallediliyor, yarın kapı, duvar öte gün son olarak yerler falan haledilecek. E peki bu sırada camlar tüller kapılar yine ve yeniden kirlenmeyecek mi ???

aaa ne münasebet öyle saçma şey mi olur :P
diyerek kendimi avutacağım :)

Not: Hafta sonu müthiş bir deneyim yaşadım, tadı damağımda kaldı, bir dahaki postta bundan bahsedeceğim inş.