Hain gaz…

Merhaba herkese, uzun bir ara oldu istemesem de… gönlüm günübirlik yazabilmek istiyor, anlatacak o kadar çok şey birikiyor ki… ama işte böyle, çileğin uyuduğu saatlerde ve benim de “uyusam mı” “yoksa evi mi temizlesem” “ya da kendime zaman mı ayırsam” bermuda üçgeninin sac ayaklarında kaybolduğum zamanlarda, zihnimde toplanan ve “bunu bloga mutlaka yazsam” dediklerimi bilgisayar ekranında karalayabilmek epey zaman sonraya denk düşüyor. Kim bilir şu anda anne ve babasının yatağının tam üzerine kurulmuş köy salıncağında tilki uykusunda yatıp annesini kandırmaya uğraşan çileği bir ileri bir geri sallamak için bu postu yazma işlevi sırasında kaç kere kalkacağım. (1)

Son bıraktığımızda çilek ishaldi, ishalimiz nihayet bir iki gün önce geçti elhamdülillah, ilk tahlilinin sonuçlarını almada ebeveynleri tembellik ettiğinden ve dışkıda mikrop çıktığından doktorumuz haklı olarak bize hafiften bir fırça çekti, (Shame on us!) test tekrar edildi ve bu sefer temiz çıktı elhamdulıllah, zaten doktor anne sütü almasının büyük bir avantaj olduğunu ve ilaç tedavisine gerek kalmadan iyileşme gösterebileceğini söylemişti ki nitekim öyle de oldu hamdolsun.

Geçtiğimiz hafta aylık kontrolumuz vardı, (evet çilek 1 ayını geçti, inanamıyorum, kolik molik ama, vakit yine de o kadar hızlı geçiyor ki anlamıyorum…) kontrolden bir önceki gece 3,5 saat kriz geçiren çilek, sırayla halası, babası ve annesinin kucağında ufacık hain bir gaz yüzünden gözlerini yaşarta yaşarta ağladı inledi… (birkaç gün öncesinde de aynı şekilde, karnı aç, gazı gelmiş ve gün boyu uyumamış uykusu var bir halde ağlaya ağlaya perişan etti kendini yavrum, gazlıyken ne uyuyabiliyor ne emebiliyor sadece katıla katıla ağlıyor, zoraki bağırta bağırta emzirdim yarım dakika, biraz daha fazla hava yutabildi ki, o ufacık gazı daha kuvvetlisiyle birleştirip çıkarabildi, ve inanır mısınız açbiilaç saniyeler içinde kucağımda sızı verdi) (2) doktora da ertesi gün durumu anlattım ve zinc.odan memnun olmadığımızı ilacı değiştirmesini istediğimizi söyledim, S.AB yazmaya başlayınca da, SABdan memnun kalmamış ve Nurs.e Harv.ey’si tavsiye eden bir arkadaşımın sözlerini aktardım. Doktor gülerek “anneler bu konuda birbirlerinin tecrübesine daha çok güveniyor” dedi :) sonra da SA.Bın bitkisel içerikten biraz daha uzak olduğunu, Nurs.e Harv.ey’sin ise bitkisel olduğunu ve zi.nco bir işe yaramadıysa onun da yaramayacağını söyledi, ama yine “isterseniz deneyin” dedi, sonuç bir haftadır Nurs.e Harv.ey’s kullanıyoruz ve saatli krizlerimiz yok çok şükür, gazımız da rahatladı elhamdülillah… teşekkürler hepinize, yaşasın blog anneleri dayanışması :)

Gün içerisinde çilek sürekli kucağımda gazlı ve de nazlı bir bebek olması hasebiyle, hangi ağlamasının gaz hangisinin boş huysuzluk olduğunu ayıramıyorum ve onun öylece “alışsın aman yeter ki” düşüncesi ile yatağın üzerinde tek başına bırakılmasına ve ağlamasına gönlüm razı gelmiyor bu sebepten gün içerisinde koala ve ağaç dalı modunda yapışık bir halde hareket ediyoruz, onu bırakıp lavaboya gitmek, saçımı toplamak, dişimi fırçalamak ve yüzümü yıkamak gibi sıradan eylemler bile benim için tören halini aldı, ne yapalım ilk bebek, hevesimiz de var kucakta yaşasın tesellisi ile bu günlerin geçeceği hayalini kuruyorum, annem de en küçük kardeşimi hiç kucağa alıştırmadığını söyler ve şu anda en çok onun kendisini uğraştırdığını anlatarak üzülür, sebebini buna bağlamaktadır zira, yeterince ilgiyi ona gösteremediğini düşünüyor zamanında, “keşke alıştırsaydım kucağıma” diyor, “dayan, en fazla bir yıl böyle olacak, sonra istesen de kucağında durmayacak” diyor.

Çileğin gittikçe büyüdüğünü söylememe gerek yok sanırım, doğum öncesinde kime benzeyeceğini merak eder dururdum ama gözlerinin rengini düşünmek hiç aklıma gelmezdi, kızımın gözleri çivit mavi! Ne benim ne de eşimin göz rengi mavi, ama eşimin tarafında fazlasıyla mavi gözlü var, üstelik hiç değişecekmiş gibi durmuyor rengi, gittikçe güzelleşen bir mavi renk oldu :)

Anneliğe dair en özel şey emzirmek olmalı, buna kesinlike eminim, bebeğimle en iyi iletişim anı bu çünkü… her annenin emzirme konusunda bilinçli ve sonuna kadar ısrarcı olmasını diliyorum, anne sütünün faydalarını burada sayıp dökecek değilim elbet, ama emme anı anne ve bebeğinin her şeyden uzak baş başa sessiz ve huzurla vakit geçirdikleri bir an, çileğimin bir yandan emerken bir yandan onunla konuştuğumu fark edip sesimi huzurla dinlediğini görmek harika bir duygu. Özelikle karnı acıktığındaki “ıh ıh” şeklinde yalvarır gibi ağlaması ve yuvaya ağzında yiyecek getirmiş bir kuşun yavrularının ağızlarını yukarı doğru açarak cikledikleri gibi, dudaklarını büzüp yukarı doğru uzatıp kafasını iki yana hızlı hızlı sallayarak memeyi aradığını görmek o kadar hoş bir sahne ki… insanın o anda iki eli kanda olsa yavrucuğunu besleyesi geliyor.

Evlendiğimde çok özgür bir hayatım oldu elhamdülilah, hiç kendimi kısıtlamadan her işe koştum, kafama göre gezdim, tozdum. Tıpkı bekar bir bayan kadar rahattım, o sebepten kendimi hep genç kız gibi hissetmeye ve öyle yaşamaya devam ettim, hamilelik de bu anlayışın bozulmasına sebep olmamıştı, ama çilek doğduğundan beri gerçekten evli ve çocuklu bir bayan olduğumu idrak ettim, geçen sabah uykusuz bir gecenin ardından ayağımda çileği sallarken, gardırobun üzerindeki aynadan halsiz kendimi, dağınık saçlarımı ve uykusuzluktan pörtlemiş gözlerimi seyrediyorum, paşa işe gitmek için hazırlanıyordu, sonra gömleğinin düğmesini dikmek için bana verdi, ben de bir yandan ayağımda çilek bir yandan elimde iğne iplik uğraşırken aynaya bir daha baktığımda, “evet” dedim “işte şimdi gerçekten evlisin kelebek” diye içimden geçirdim… ben yakında orta yaş bunalımına da girerim, haberiniz olsun…

Not 1: yukarıdaki resim çileğin bir süredir edindiği uyuma pozisyonu :) (3)

Not 2: post bitene kadar numara düştüğüm her üç yerde çileğin seslenmesi üzere (!) onu sallamaya kalktım, bir postta üç kez, eh hiç fena sayılmaz…