bir biber çekirdeğinin hayata tutunma hikayesi :))

İshal çilek hanımdan sevgiler...

Yorumlarınız için çoook teşekkür ederim arkadaşlar, ayrıca mail atan arkadaşlara da özellikle teşekkür etmek istiyorum, anne dayanışması işte bu... o kadar mutlu oldum ki sıkıntılarıma yardımcı olmak için sunduğunuz tecrübeleriniz sayesinde… Bir kez daha bir internet günlüğünün ne kadar işe yaradığını, görmediğin, tanımadığın insanların nasıl da yardımcı olmak için uğraştıklarını yazdıkları kelimelerden hissettim, tekrar teşekkürler...

Çileğin ishal olduğu konusunda şüphemiz kalmadı hanımlar, çünkü doktorun da teşhisiyle hiç pütürsüz bir kakanın (ki çilek sadece renkli su çıkarıyor ve bezin üzerinde hiç bir şey kalmıyor) iyi olmadığını öğrendik, test için sabahın bir saatinde koştur koştur hastaneye gitti paşa. Sonucunu aşı gününde hayırlı haberlerle almayı nasip eder inş. Rabbim

Bu arada yorumlardan anladım ki bir hafta aralıksız içtiğim kayısı suyu da buna sebep olmuş olabilir, ama kayısı suyunu keseli 1 hafta olmasına rağmen ishalimiz hala geçmedi :(

Doktorumuz çok şeker bir bayan, doğum yaptığım hastaneden birini tercih etmiştik başlangıç olarak. mesafe uzak olduğu için sonrasında değiştiririz diye düşünmüştük, ama çok ilgili birisi, kapısının önü gayet kalabalık olmasına rağmen çok iyi vakit ayırıyor, ilgileniyor, ikinci gidişimizde de hemen hatırladı bizi, bu da hoşuma gitti doğrusu… “biberon vermeye devam ediyor musun” diye sordu ben de “hayır” dedim, çilek 2-3 seferde fena alıştı çünkü biberona, biz de şimdilik kestik, ama çileği anneme bırakıp çıkmamın gerekeceği zamanlar için Mp nin tavsiyesiyle şu kaşık biberondan temin etmeyi düşünüyoruz

Çilekli günler çok güzel, iyisiyle kötüsüyle zoruyla :) gazlı bir bebek olmasa hele tadından yenmeyecek :) yememek deyince doktor gaz sebebiyle bana da epey bir perhiz verdi yani... süt peynir yoğurt malum, ayrıca erik, portakal, çikolata ve en önemlisi çilek yasak! nası dayanıcaz :(

çileğim benim, hiç kucağımdan inmesin istiyorum, gazından ağlaya ağlaya fön makinesi eşliğinde (bu arada fön gaz varken de bir işe yaramıyor, önce gazın çıkması gerekiyor ki bu da zaten zurnanın zırt dediği yer, zor kısım…) uyuduğunda ve uykusunda acıdan kıvranarak, ıkınarak inlediğinde ağlayasım geliyor, birkaç gündür yediklerime de daha dikkat etmeye çalışıyorum, ayaklı pijamasının altına mutlaka çorap giydiriyorum, uyuduktan sonra, babacığının altı eczane dolaşarak bulduğu bebek sıcak su kesesini hazırlayıp karnının üzerine koyuyor ve her daim kalın yün battaniyeye sarıyorum kızımı… birkaç gündür daha kolay gibi gaz çıkarması…

Dün de paşa elma yağı almış aktardan, rezene çayıyla birlikte… kokusu viks gibi, ben zeytinyağı kullanıyordum bir de bunu deniyoruz bakalım, anlamadığım yağın çeşidinin gaz çıkarmada ne faydası olduğu…

Bir de muskat rendesi kaynatılıp içiriliyor diye duydum, ama bebeğime sütten başka bir şey vermek hiç içimden gelmiyor.

Gaz için zinco damla kullanıyoruz bakalım bu gidişimizde sizlerin söylediği ilaçları soracağım…

Ömrüm boyunca aspirinden başka ilacın adını ve işlevini tutamayan zihnim, hamile kaldığımdan beri ecza dolabı listesine döndü. İnsan neler neler öğreniyor…

Her şeye rağmen Anne olmak çook güzel… henüz 1 aylık bile olmadık biliyorum, ama hamileyken şu yandaki anket için kendimi “sanırım öncesini özlerim” şeklinde oy kullanır diye bekliyordum, ama bir aydır, “her şeye rağmen” seçeneğini kendime daha yakın buluyorum, en azından kucağımda gazı yüzünden inleyerek acı acı ağlayan bir bebeği çaresizce sallarken ve ben de onunla birlikte ağlarken, ya da önceleri havanın güneşli olduğu bir günün sabahı, paşayı uğurlayıp, çantamı alıp kapıyı çekip çıktığım günleri hatırladığımda evde tıkılı olmanın pişmanlığıyla öncesini özlediğim dakikalar oluyor tabii… Ama çileğimi uyutup yüzünü dakikalarca seyredip, minicik burnuna, alnına ve dolgun yanaklarına dudaklarımı usulca deydirip mis kokusunu içime defalarca çektiğimde ve koynumdan başka bir yerde uyumasını istemediğimde, “yok yokk pişman dilim her şeye rağmen” diyorum. Rabbim hiç pişmanlık vermesin ömrümüz boyunca…

Not: ziyaretimize gelen, gelmek isteyip gelemeyen blog teyzelerimizin hepsine teşekkür ediyoruz, bizi çok mutlu ettiniz