40+4

Merhaba
Yeniden bilgisayar başındayım ve yazıyorum, dünkü postu yazdıktan sonra günlük yürüyüşümü yapmak için dışarı çıktım, hızımı alamamışım sanırım, kulağımda mp3 ile 4 kilometreden fazla yürümüşüm, artık dizlerim ağrımaya başlamıştı, durup küçük bir parkta dinlenmek için oturdum, sallanmak için gelen ufaklıkları seyrettim, bir ara kavga bile çıktı. Ufaklıklar arasında, hem de ne kavga, kıyamet! kıyamet! Uzun süre paylaşamadılar oyuncakları, anneleri deliye döndü, ben bile bir ara hafiften fenalaştığımı hissettim :)

Paşa aradı bu sırada, bu kadar yürüdüğümü duyunca çok şaşırdı, geri dönüş için beni almak istedi, bekledim. Yürüdüğüm mesafeyi de zaten geri dönüş yolunda arabanın yaptığı kilometreden anladık,

Bu sabah yine beklenen doktor kontrolümüz vardı, her seferinde olduğu gibi umutla heyecanla ve dua ede ede gittik, yarım saat erken gittik ki NST ye girip ortam kalabalıklaşmadan dönebilelim... Hastane gerçekten çok yoğun oluyor bazen bunalıyorum o kadar hastadan, hele doğum katı çok yoğun oluyor, özellikle bir doktor çok tercih ediliyor acayip hastası var, çok iyi birisi olduğunu önceden de biliyordum ama bilerek tercih etmek istemedim, hastalarına 5 dk bile ayıramıyor yoğunluktan...
Neyse bize dönelim
NST hemşiresi farklıydı bu sefer. Epey ilgiliydi sonuçlarımla, sancıların başladı mı vaktin geçti mi ne kadar geçti, epey soru sordu. Doktor da NST sonuçlarımı çok iyi buldu, düzenli sancılarım başlamış, ama yine açılma yok, "açılma olsaydı yatıracaktım seni " dedi. "Ani hareket etme suyun gelebilir, bu akşam sancıların başlayabilir, bir şey olmazsa perşembeye gel" dedi, sanırım perşembeden sonra suni sancıyla doğurtmak istiyor beni... Suni sancıya gerek kalmasını hiç istemiyorum, umarım doğal bir sancıyla başlar doğum...
Artık sona yaklaştığımı hissediyorum, tuhaf bir his var içimde... Heyecan, merak belki biraz da endişe, korktuğumu söyleyemem, ama tam bir merak sarıyor her yanımı, ben zaten her işimi heyecanla yaşarım, çok heyecanlı bir insanımdır, paşa panik bir insan olduğumu stres yaptığımı söyler hep, öyle birşey değil ama bu. Sadece ilk defa yaşayacağım ve nasıl bir his olduğunu bilmediğim bir duygu için heyecanlıyım, hani insanın hayatı boyunca tek başına yaşaması gereken bazı tecrübeler vardır ya, çok önemli bir sınava girmek gibi, evlenmek gibi... Birisine diyemezsiniz ki sen benim yerime yaşa bu duyguyu, işte öyle bir durum bu da, azcık da cahil cesareti de var bende, bakalım neler olacak nasıl olacak...
Allahım bana ve tüm hamilelere kolay hafif sağlıklı doğumlar ihsan eyle, bebeklerimizi sağlıklı bir şekilde kucağımıza alabilmeyi nasip eyle, bizi bebeklerimize bebeklerimizi bize sağlıkla bağışla, onlara hayırlı güzel bir ömür yaz hayırlı işler yapmalarını parmakla gösterilen özel hayırlı insanlar olmalarını nasip eyle
Amin...

Not: Annesinin beyin ölümü gerçekleştiğinden anne karnında yaşatılan ve dünyaya gelen S.ad.i bebek dün C.erra.hp.aş.a hastanesinden taburcu edildi, hastane 18 yaşına gelene kadar bebeğin her tür tedavisini karşılamayı taahhüt etti, İst. Be.l. Baş.ka.nı bir ev hediye etti, kadın merkezleri bebeğin ihtiyaçlarını karşıladı, her şeyi tamam bebeciğin, ama en önemli şeye sahip değil... Anneciğine... Allahım aileleri olarak evlatlarımızın, ihtiyaçları olduğu sürece yanlarında olabilmeyi bizlere nasip et...